
آنچه در این تصویر جدید گرفته شده با “دوربین پیشرفته برای برسی” (ACS) که روی تلسکوپ فضایی هابل نصب شده نشان داده شده، خوشه کروی NGC 1783 است. این یکی از بزرگترین خوشه های کروی در ابربزرگ ماژلان بزرگ. ماژلان یکی از اقمار کهکشانی کهکشان ما، کهکشان راهشیری است و در صورت فلکی ماهی زرین قرار دارد.
برای اولین بار جان ویلیام هرشل در سال 1835 NGC 1783،که نزدیک 160000 سال نوری از زمین فاصله دارد را رصد کرد. این خوشه حدود 170000 بار از خورشید ما پر جرمتر است.
خوشههای کروی از تراکم مجموعهای از ستارگان توسط گرانش خودشان گرد یکدیگر آمدهاند و به شکل یک ماه به دور کهکشانها میگردند. این تصویر به وضوح شکل متقارن NGC 1783 و تمرکز ستارگان بسوی مرکز، دو ویژگی معمول خوشههای کروی را نشان میدهد.
با اندازه گیری رنگ و روشنایی از تک ستارگان، منجمان میتوانند سن کلی خوشه و یک تصویر از تاریخ شکلگیری خود ستارهها را استنباط کنند.
NGC 1783 باید در حدود کمتر از یک و نیم میلیارد سال سن داشته باشد. این سن برای خوشه های کروی که معمولا چندین میلیارد سال سن دارند بسیار کم است. در این زمان تصور بر این است که ستارگان دستکم در دو دوره 50 تا 150 میلیون ساله شکل گرفته اند.
این جذر و مد فعالیت تشکیل ستارهها شاخصی از میزان گازی است که برای تشکیل ستاره در هر زمان لازم است. همگامی که ستارگان پرجرمتر به صورت ابرنواختر منفجر میشوند مواد خورجی برای شکل گیری ستارههای بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد.
نویسنده: سید حسام وکیل